Stukje verleden en het ontstaan van de kennelnaam:

Vroeger hadden ze bij Leo thuis een Cavelier King Charles Spaniel en toen Leo op zichzelf ging wonen kwamen er 2 Tervuerense Herders in huis. Bij mij thuis hebben we ook altijd honden gehad, van kruising jachthond tot kruising herder. Toen ik ging werken mocht er in 1983 een hond bijkomen die ik echt zelf mocht uitkiezen en ook zelf mocht opvoeden. Ik werkte toen in een Dierenpension, tevens kennel van Dalmatische honden. Het werd echter geen Dalmaat, maar een Duitse Staande Draadhaar teef, Djetska. Door deze hond ben ik in aanraking gekomen met de hondentrainingen, waaronder agility en jachthondentraining. Doordat zij al snel allerlei gezondheidsproblemen kreeg, was ze niet geschikt om mee te gaan fokken. Er kwam een tweede Draadhaar bij, Bjirka van Twaalfmorgen. Met haar heb ik tot het G&G 2 diploma mee gedaan aan de gehoorzaamheid, ook deden we mee aan agility wedstrijden, volgden we jachttraining en maakten we kennis met Flyball. We hebben hondententoonstellingen bezocht en met haar heb ik een eerste nestje gefokt. Hiervoor "moest" er een kennelnaam komen. Omdat haar bijnaam "Biks" was, ik toen tussen de paarden woonde, mijn honden dol op biks waren, was kennelnaam "v.'t Bikseland" snel geboren. Onder deze kennelnaam zijn toenderrijd 6 Draadhaar pups geboren, waarvan ik er 1 heb aangehouden (Ajska) en later een pup terugkwam (Aska) die ook is gebleven. Met hun heb ik meegedaan aan Agility, Flyball en jachthondentraining en ook verschillende jachtdiploma's behaald. Met de teef die terug gekomen was, heb ik ook tentoonstellingen gelopen, maar door omstandigheden ben ik niet in de gelegenheid geweest met haar een nest te fokken.

Inmiddels werkte ik als dierenartsassistente in Utrecht en had ik verschillende cursussen en opleidingen gevolgd zoals practische dierverzorging, asiel-/- pensionhouder, hondentoiletteerbedrijf, KK1, hondengedrag en -opvoeding. In 1989 werd ik gevraagd om gehoorzaamheids les te komen geven bij de Utrechtse Rashonden Vereniging. Dit werd al snel gecombineerd met het geven van agility lessen.

Naast dierenartsassistente, heb ik nog korte tijd gewerkt bij het KNGF Geleidenhonden in Amstelveen, zowel op de fokafdeling als bij de opleidingen en bij de Hondenbescherming in Den Haag. In 1997 ben ik bij Kynotrain, verantwoord houden van honden, terecht gekomen. Hier heb ik Leo ontmoet en heb ik veel bijgeleerd over gedrag en opvoeding van honden en de begeleiding van de eigenaren. Van 2000 tot 2005 heb ik een eigen Kynotrain Hondenschool gehad, die ik, door diverse omstandigheden, in 2005 verkocht heb. In deze periode heb ik de opleiding tot gedragstherapeut voor honden gevolgd bij van Hall/ Dog Vision. Hierna ben ik weer als paraveterinair gaan werken. Het geven van hondentraining werd toen weer meer hobby i.p.v. werk en op de dierenkliniek was er ook wat ruimte om mensen met honden met probleemgedrag te begeleiden.

Overstap naar Hollandse Herders:

Leo en ik hadden 5 honden, 2 Tervuerense Herders en 3 Duitse Staande Draadharen. Toen we nog maar 1 Tervuerense en 1 Draadhaar hadden, beide inmiddels hoog bejaard, hebben we besloten er een hond bij te nemen. Leo was geen jachthonden mens en de Tervuerens Herder kende inmiddels aardig wat gezondheids- en gedragsproblemen. Het "oude"- type was moeilijk te vinden.

Op de opleiding tot gedragstherapeut voor honden, raakte ik bevriend met Lettie Eshuis die naast een kortharige Hollandse Herder en een Griffon Korthals ook twee ruwharige Hollandse Herders had, Bera v.d. Zilverstroom en haar zoon Jelle. Door deze twee honden zijn we verliefd geworden op de ruwharige variëteit.

Via Lettie zijn we in contact gekomen met Liesbeth Rafaël- Ruijgt van Ruwharige Hollandse Herder kennel "v.d. Zilverstroom". Bij haar hebben we onze eerste Hollander vandaan, Anne v.d. Zilverstroom.

 Geschiedenis Anne

Anne heeft ervoor gezorgd dat we besmet raakten met het Hollander virus.
Toen Anne ongeveer 1 jaar was hebben we de Tervuerense Herder in moeten laten slapen op 15 jarige leeftijd.

Met Anne ben ik tentoonstellingen gaan lopen, waar ze het heel goed deed, zie onder Anne v.d. Zilverstroom.

Op één jarige leeftijd ben ik met haar begonnen met agility training en toen ze 2 jaar oud was zijn we met haar begonnen met schapenhoeden in Zeeland bij de schapen van Hanke Karreman onder leiding van Lia Helmers en Mieke van Viegen.

Op drie jarige leeftijd, in 2010, hebben we met Anne haar eerste nestje gefokt. Uit de combinatie Anne v.d. Zilverstroom x Dappere Dorus van Brabantstad werden 5 pups geboren (2 reuen en 3 teven). Helaas zijn 4 van de 5 pups tussen de leeftijd van 2 en 6 weken overleden door een besmetting met een resistente bacterie (waarvan we de herkomst niet hebben kunnen achterhalen). Naast 4 pups, moesten we 3 dagen na de geboorte van de pups ook nog afscheid nemen van mijn, bijna 16 jarige, Draadhaar Ajska. Ook Anne heeft het hier heel moeilijk mee gehad, waardoor de start voor haar enige overgebleven pup, Meike, niet al te soepel is verlopen. Meike is om die reden, en om te kijken of ook zij niet besmet was met de bacterie, bij ons gebleven.

 

Behalve een niet zo'n soepele start voor wat betreft de socialisatie, is Meike een heerlijke gezonde (en sociale) hond, die ook nog leuk gescoord heeft op een aantal tentoonstellingen en Clubmatches. Ze vindt het heel leuk om agility te lopen en ze is een kei in het hoeden van schapen.

Zie onder Meike v.d. Zilverstroom.

Zowel met Anne als met Meike hebben we ook kennis gemaakt met de Treibball sport, wat ze beide erg leuk vinden, maar door tijdgebrek zijn we hier niet mee verder gegaan.

 

Vanwege al het verdriet dat we gehad hebben bij het eerste nest van Anne, hebben we er heel lang over na moeten denken of we haar nog een keer zouden laten dekken. Omdat we uit wilden sluiten dat Anne met iets erfelijks belast was, waardoor er 4 van de 5 pups overleden zijn, hebben we de knoop doorgehakt en haar toch nog een keer laten dekken. We mochten de combinatie nog een keer herhalen, dus vandaar nogmaals onze keuze voor Dappere Dorus van Brabantstad.

Op 27-03-2013 is Anne haar tweede nest geboren, bestaande uit 1 reu en 7 teven! Van dit nest hebben we helaas 2 pups in moeten laten slapen vanwege een aangeboren afwijking, maar de overige 6 pups waren gelukkig kern gezond en zijn uitgegroeid tot hele leuke en gezonde honden.

De enige reu is bij ons gebleven, omdat Leo toch wel heel graag een reu wilde hebben:

Anne's Jurre v.'t Bikseland.

Hij was in alle opzichten een veelbelovende jonge reu, zowel qua karakter als qua uiterlijk. Hij gedraagt zich prima t.o.v. andere honden en heeft een natuurlijke aanleg voor het hoeden van schapen. Ook op ander gebied is hij zeer leergierig en pakt alles wat we hem aanbieden heel snel op. In het najaar van 2014 zijn we ook met hem gestart met agility.
Inmiddels heeft Jurre zich bewezen op tentoonstellingen en had al snel het Nederlands kampioenschap op zak. In 2017 is hij beste hond geworden van de Kampioenschapsclubmatch van de NHC (Nederlandse Herdershonden Club), is hij in 2018 beste van de Nederlandse rassen op de Hond van het jaar show geworden en in 2019 beste gebruikshond op de KCM van de NHC.
Ook op het gebied van het hoeden van schapen heeft hij laten zien dat hij nog beschikt over de gewenste hoed eigenschappen en heeft hij een paar keer de eerste plaats behaald in de hoogste klasse van de International Herding Trials (IHT3). Ook mochten we samen een paar jaar ervaring opdoen in het hoeden van een grote schaapskudde op de hei van Hoog Buurlo, waar ik als vrijwillige schaapherder 2 x per maand werkzaam was.

Jurre heeft 4 dekkingen op zijn naam staan (2 x in Nederland en 2 x in het buitenland). Hij heeft mooie, lieve en stabiele nakomelingen, die hopelijk ook hun steentje bij gaan dragen in het in stand houden van het ras.